İtalyan Mafyasının Kısa Tarihi, Ayinleri Ve Önde Gelen İtalyan Çeteleri

Organize suç grupları içerisinde kendine özgü bir yapıya sahip olan İtalyan mafyası artık markalaşmıştır. Şiddet, güç, para, komplo, yolsuzluk, gizlilik ve kan üzerine kurulmuş aile, erkeklik, gelenek ve her şeyden önemlisi onurun sembolü haline gelmiş bir marka. İtalyan toplumunun en üst kesiminden en alt kesimine kadar herkes tarafından gizli anlaşma ve yolsuzluk ağını tarif etmek için kullanılan ‘Mafya’ tüm organize suç gruplarıyla eşanlamlı hale gelmiştir. İtalyan mafyasının varlığı hiçbir şekilde somut olmamakla birlikte şimdiki ‘Sicilya mafyasından Calabria’daki ‘Ndrangheta ve Venedikli ‘Mala del Brenta’ya kadar çeşitlilik gösteren geniş çaplı İtalyan organize suç örgütlerini tarif etmek için kullanılan kestirme bir ifadedir. Artık ulusal çapta bir suç şebekesine dönüşmüş olmasına rağmen mafya çeşitli suç çetelerinden oluşur ve bu çetelerin kökleri ise asırlık gizli cemiyetlere dayanır. İtalyan kültürüyle özdeşleşen mafya zamanla öyle bir hal almıştır ki neredeyse ulusal mirasın bir parçası haline gelmiştir. Mafya kelimesinin sadece telaffuzu bile konuştuğunuz insanların susması ve korkması adına yeterlidir ki bu da İtalyan’da organize suçun gerçek gücünün boyutlarını gösterir.

İtalyan Mafyasının Kısa Tarihi

Mafyanın kökenlerinin ve kesin tarihin anlatılabilmesi neredeyse imkânsız gibidir. Zira mafya, sürekli işgal görmüş, birbirinden farklı etnik yapı ve kültürlerle iç içe yaşamış/ezilmiş, belki de hiçbir zaman özgürce kendi olarak yaşayamamış Sicilya halkı ve Sicilya tarihiyle yıllar/yüzyıllar içerisinde şekillenmiştir. ‘Omerta-suskunluk’ yasası sayesinde Mafya kelimesinin nereden çıktığı hakkında kimse kesin bir şey söyleyememiş ve ‘Mafya’ kelimesi gizemini hep korumuştur. Suç örgütleri kamu kurumları gibi çalışmadıkları, belge ve tutanak tutmadıkları için ki bu yöntemin sonu hapis veya ölümdür, kesin bir ifadeyle mafya hakkında bilgiye ulaşmak çok zordur. Kaldı ki yaptıkları hiçbir faaliyeti ve hiçbir ilişkiyi kabul etmeyen gizli örgütlerin hangi kaydına veya geçmiş bilgilerine ulaşılabilir ki. İtalyan ve Sicilya mafyası hakkında yapılan en fazla kabul edilen ve doğrulanabilen gerçek: en eski İtalyan organize suç gruplarının bazı gizli cemiyet ve gruplarla ilişkili oldukları. Bu noktada Sicilya mafyası gibi organize suç gruplarının ilk zamanlarda tarikat olarak anıldığını göz ardı etmemek gerekir. Bir kısım mafya üyeleri ‘mafya’ kelimesinin 9. ve 12. yüz yıllar arasında işgal
eden Araplara/Berberilere karşı ‘korunan, ayrıcalık tanınan’ anlamına gelen, ‘muaf’ kelimesinin tahrif edilmiş hali olduğunu ve Fatımilere karşı direnişe gönderme yaptığını iddia eder. Yine bir görüşe göre Mafya kelimesinin ‘Gizli’ anlamına gelen ‘Hafi’ kelimesinden türediği belirtilmektedir. Gizli işlerin yapıldığı yerlere ‘Mahfel’ veya ‘Mahfelya’ denir. Zamanla Sicilya aksanıyla ‘Mahfelia’ şeklini almış daha sonra telaffuz gizli kapaklı işler yapan anlamında ‘Mafia’ ya dönüştürülmüştür. Akronim kullanımda ise; Mazini Autorizza Furti İncendi Avvelenamenti (Mazzini, Hırsızlık, Kundakçılık ve Zehirlemeyi Onaylıyor!), diğeri; Morte Alla Francia İtalia Anela (Fransızlara Ölüm İtalya Kükrüyor) ifadeleridir.

Farklı bir görüşe göre ise mafya sözcüğünün Palermo lehçesinde ‘kendine güvenen’ anlamına gelen ‘mafioso’dan geldiği şeklindedir ki bu Sicilya gangsterlerinin sahip oldukları bir özelliktir. Mafya ancak Sicilya tarihiyle birlikte anlaşılabilir. Sicilya adası tarih boyunca hep işgal yaşamış ve işgale uğradığı medeniyetlerin hayat tarzı ve kültürel yapılarından etkilenmiştir. Sonuç olarak ta Sicilya ruhu/mafya ortaya çıkmıştı. Coğrafi bir haritadan da kolaylıkla görüleceği üzere Sicilya adası, Akdeniz’de bulunmakta ve Messina Boğazı ile İtalya’dan ayrılmaktadır. Sicilya’nın, İtalya’dan farklı, kendine özgü bir tarih ve kültür yapısı bulunmaktadır. Sicilya adası 1860 yılına kadar Yunanlılar, Romalılar, Bizanslılar, Araplar, Normanlar, Almanlar ve İspanyollar tarafından yönetilmiştir. Sicilya Adası ve diğer Güney İtalya bölgeleri, binlerce yıl, birbiri ardına gelen yabancılar tarafından ekonomik, sosyal ve siyasi baskılara maruz bırakılmış ve sömürülmüştür. Ancak, 1860 yılında yapılan bir devrimle Güney bölgeleri İtalya ile birleşmiş, böylece yabancı hâkimiyeti sona erdirilmiştir.

Bununla birlikte, Sicilya ve diğer Güney İtalya bölgeleri insanı için çok az şey değişmiş, bu bölgede tarımla uğraşan ve ‘contadini’ olarak adlandırılan çiftçiler, devrimden sonra yabancılar yerine, İtalyanlar tarafından baskı altına alınmıştır. Birleşmeden sonra, yeni İtalya devletinin siyasi temelini, kuzeyin sanayileşmiş burjuvazileriyle güneyin toprak sahibi aristokratları arasındaki bir birliktelik oluşturmuştur. Kuzeyliler, Sicilya adasına yönelik bir vergi politikası geliştirmişler ve adanın tarım kesiminden toplanan vergi, kuzeyde yatırıma dönüştürülmüştür. Güney İtalya’nın toprak aristokratları, Napoli, Palermo hatta Kuzey İtalya bölgelerinde yaşamayı tercih etmişler, kendi yokluklarında toprakların ve siyasi menfaatlerini korumak için daha sonradan ‘mafia’ olarak adlandırılacak kimseleri istihdam etmişlerdir. Güney İtalya’da yaşanan deneyimler, düşman bir ortam içerisinde ayakta kalmayı sağlamaya yönelik tedbirleri içeren bir kültürün doğmasına yol açmıştır. Bu kültür, yalnızca kan bağına dayanan aileyi güvenilir bir öğe olarak kabul etmiş; ne hükümet ne de kilise, kendisine güvenilebilecek varlıklar olarak kabul edilmiştir. Gambino, o dönemdeki tipik bir Güney İtalyan ailesini şu şekilde anlatmaktadır:

‘Bir kimsenin kendisine kan bağı ile bağlı olan bütün yakınları, aile kavramı içerisine girmektedir. O kimsenin kendisine kan bağı ile bağlı olan yakınının uzakta olması, aile üyesi olmasına engel teşkil etmez. Aile, o kimsenin baba tarafından bütün soyunu kapsayacak şekilde genişletilmesidir. Bir başka deyişle aile, genişletilmiş bir kabile anlamına gelmektedir. Oluşturulan aile geleneği, kutsallık vasfı verilen bir babalık kavramıyla bütünleştirilmiş, baba sıfatını alan kimseye, yabancıları da aileye dahil etme yetkisi verilmiştir. Ancak aileye yabancı sıfatıyla katılan kimseler, ne kadar önemli işler yaparsa yapsın, tam üye sıfatını kazanamamışlardır. Aile babası sıfatını alan kimse, aile bünyesinde olan bütün uyuşmazlıkları çözmüştür. Aile, hiyerarşik bir şekilde organize olmuş, babanın himayesinde bulunan bütün kimselerin, babaya karşı mutlak bir itaat gösterme yükümlülüğü altında olduğu kabul edilmiştir”.

Barzini ise, o zamanki tipik bir Güney İtalyan ailesinin dinamik niteliğini şu şekilde açıklamaktadır:

“Aile, güce ulaşabilmek için kendi fertlerini zengin ve saygın bir konuma getirmek durumundadır. Aile elemanları arı gibi çalışmalı, birbirine kenetlenmeli ve böylece diğer insanlara aileye karşı bir korku duymalıdır. Aile, uygun görülen evliliklerle genişlemekte, kendisiyle eşit statüye sahip diğer ailelerle işbirliğine gitmekte, kendisinden güçlü aileye bağlılık sunmakta, zayıf aile üzerinde
ise hakimiyet kurmaktadır. Aile fertlerinden birisi, dışarıdaki kimse veya kimselere karşı fiziksel güç kullanırsa, o aile tarafından ödüllendirilmekte ve ailenin güçlü ve kuvvetli elemanları, aile içerisinde önemli statülere kavuşmaktadır.”

Güney İtalyanların, Kuzey İtalyanlara karşı duyduğu nefret yüzünden, Güney İtalya bölgelerinde yeni bir töre de geliştirilmiştir. Özellikle, Güney İtalyanların Sicilya Adası’nda, Napoli’de ve Calabria bölgesinde oluşturulan töre, mertlik (omerta) anlayışı üzerine oturtulmuştur. Anılan anlayış, kamu yöneticileriyle işbirliğine gitmeyi reddetmekte, zor durumda kalan kişinin sabır göstererek o zor duruma katlanmasını istemekte ve aileye karşı bir suç işlendiğinde, hatta en ufak bir yanlış davranış sergilendiğinde, sonucu ne olursa olsun, ne kadar zaman alırsa alsın, intikam alınması (vendetta) esasını benimsemiştir. İşte Güney İtalya’da doğan meşhur “gizli toplum” anlayışı, anlatılan tarihi ve kültürel gelişmelerin sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Sicilya’da 278 yıl süren Arap hâkimiyeti adadaki hayatın çehresini genel olarak değiştirecek etki yaptığı görülmektedir. Bizans etkisiyle Hristiyanlaşan Sicilyalılar bambaşka bir kültürle tanışmış, Arap-Müslüman aşısıyla Müslümanlaşmaya başlamıştır. 827 yılında başlayan işgal 879 da tamamlandı ve Fatımilerin bir kolu olan Berberiler adaya hâkim oldu. Cengâverlik ve korkusuzluklarıyla nam salan Bedeviler savaşçı bir ruha sahiptiler. Adaya gelince güvenlikten sağlığa, maliyeden gümrüğe köklü değişiklikler yaptılar. Kuzey Afrika’daki Araplarla Sicilya’da ki Araplar arasında anlaşmazlıklar sonrasında Sicilya tamamen ayrıldı ve kısa sürede Sicilya halkıyla bütünleşti. Kuzey Afrika Arapları Sicilya’ya yaptıkları saldırılara Sicilya halkı ve Müslümanlar birleşerek mücadele ettiler. Bu durum fazla sürmedi ve 1071 de adaya Normonlar hâkim oldu. Normanlar savaşta yardım eden Hristiyan olan Sicilyalılara toprak dağıttı. Hatta bunlar arasında Müslüman kökenlilerde vardı.

Böylece Sicilyalı ilk asiller sınıfının temelleri atılmış oldu. Ancak Arapların Norman hâkimiyetini benimseyemediler ve Kuzey Afrika Müslümanlarının etkisiyle Norman kumandanlara suikastlar düzenleyip mağaraları, taş ocaklarını bir vur kaç üssü gibi kulandılar. ‘Mafie’ ilk burada başlamış ve kendileri bu şekilde adlandırmasalar da ‘Mafiosolar’ Araplar arasından çıkmıştır. Bu gelenek bundan sonraki bütün Sicilya isyanlarında sürmüştür. Arap Norman ittifakı düzelmiş ve daha da iyiye giden ilişkiler sayesinde uzun yılar sürmüştür. Zaman içerisinde Emevi Araplarının gelmesiyle Emevi Arapları sarayda da en üst vazifelere kadar getirilmişler. Arap etkisi bununla da kalmamış Berberi sosyal örgütlenmesinin temeli olan ‘Oba’ anlayışı da Sicilya toplum hayatında yer bulmuştur. Her türlü tehditlere karşı korunma anlamına gelen ‘Oba-Geniş aile’ anlayışı Sicilyalıların aile anlayışında yer bulmuştur. Her berberi obası kendi içinde tıpkı mafya gibi devlet şeklinde örgütlenmiştir. Güvenlik ihtiyacından doğan Oba, merkezde çekirdek aile ve aileye kan bağlı bulunsun veya bulunmasın diğer aileler Obaya bağlı olan herkesi korur çünkü herkes ailenin bir üyesidir. Abidinsky ve Barzini’nin bahsettikleri ‘mafya ailesi’ anlayışının çekirdekleri bu şekilde atılmıştır. Sicilya’da mafyanın kökenleri ve şiddet olgusu ile alakalı ‘İlyada’ ve ‘Odisse’yi yazan ‘Homeros’ un eserinde ‘Kikloplar’dan bahsedilir. ‘Kikloplar’ mitolojik, insan eti yiyen, mağaralarda yaşayan dev varlıklardır. Hayvancılıkla uğraşan, sadece kendilerine güvenen, yabancılardan nefret eden ve onlardan hile bekleyen canavarlar olarak resmedilmiş. Sicilya kıyılarında yaşayan ‘Kikloplar’ bu günkü Sicilyalıların ataları olarak okunduğunda ‘Sicilya ruhu veya tabiatına dair veriler sunmaktadır. Bu mitolojidir ama Sicilyalı Mafioso karakteriyle çok benzerlik gösterdiği açıkça görülmektedir. Sicilya Mafiosoları da kendine güvenen kişiler, tarım ve hayvancılıkla uğraşmakta, yabancılara işgalci gözle bakmakta ve onlara güvenmemekte, içe kapalı ve şiddetle beslenen bir karakter olarak karşımıza çıkmaktadır. 1859’daki polis raporlarında Fratellenza mafya üyelerinin bir jandarma başçavuşunun derisini yüzüp cesedini közde çevirme yaptıktan sonra yemeleri sadece bir örnek. Şu hususu da hatırlatmak faydalı olacaktır. MÖ.1000 yıllarında Sicilya adasına gelen ve ticaretle uğraşan, son derece hırslı ve para kazanmaktan başka bir şey düşünmeyen, hilekâr Fenikeliler adaya hâkimiyet kurmuştur. Sicilya halkının diğer bir ifadeyle Mafioso tutumunu besleyen bir özellik de fırsatçı, materyalist ve çabuk para kazanma isteği Fenikeliler ’den adaya miras kalmıştır.

İtalyan Mafyasının Kuralları ve Ayinleri

İtalyan bilincinde sadece suçlular olarak değil aynı zamanda dünyanın geri kalanından farklı insanlar olarak algılanan suç grupları, geleneksel ahlak ve yasaları reddetmiş kendi yasa ve kurallarıyla yönetildiği kabul görmüş bir olgudur. İtalyan Mafya, Camorro ve Ndrangheta üyelerinin yeraltı dünyasında yaşamanın getirdiği tecrit durumundan ziyade kendilerine yoğun gizem atmosferi kazandıran sözcükler, semboller ve işaretler kullanmışlardır. Sicilya Mafyası, Camorro ve Ndrangheta’nın kabul ayinlerinde müstakbel üye sembolik ölüm ve yeniden diriliş yaşar. Eski hayatında ne varsa ölümüyle arkada kalır, örgütün bir parçası olarak yeniden dirilir. Ardından yeni ailenin kurallarına uyacaklarına, uymadıklarında ise sonlarının ölüm olduğunu bildikleri yemini ederler.
İtalyan veya Sicilyalı olmak en birinci şartıdır İtalyan mafyasına katılmanın. İtalyan olmayan hiçbir kimse mafya ailesine katılamaz. En az iki üyenin tavsiyesi gerekmektedir. Ve iki referans yeni üyenin gelecekteki her şeyine de kefil olmuş olurlar ve onun polis veya ajan çıkması durumunda bunun kendilerinin de sonu olacağını bildikleri için kesinlikle emin olmadıkları hiçbir kişiye referans olmazlar.

Mafyaya katılmanın ön önemli bir şartı ise bir cinayete katılmaktır. Sonrasında gruba üye teklifinin yapılacağı özel bir toplantıya davet edilir. Toplantıya gittiğinde diğer üyeler bazen bir masanın etrafında oturuyor bazen de bir azizin mabedinin etrafında ayakta beklerler. Bir kısım soruları cevaplamasının ardından Mafyaya kabul süreci daha doğrusu yeniden dirilişi gerçekleşir. Eskiden Sicilya’da mağaralarda, taş ocaklarında yapılan yemin törenleri zamanla heyetin karar verdiği güvenli olmak şartıyla daha lüks ortamlarda yapılmıştır. Bu olay yeni üye için çok heyecan verici ve özel bir andır. Bunu bilen heyet zaman zaman yeni üyeyi bekletirler ve onun sabrını ölçerler. Ritüel, bir azizin elinde yanan resmi elinde tutarken tam gizlilik ve itaat yemini etmeyi içerir. Ardından müstakbel üyenin patronu yani ‘Capo’su (Kaptan) bir bıçakla onun elini keser. Yanan resim yeni üyenin eski hayatını, kan ise Mafya Ailesinin üyesi olarak yeniden doğuşunu sembolize eder. Camorra ayinlerinde kan müstakbel üye yerden yerden bozuk parayı almaya çalışırken diğer üyenin onun elini bıçaklamasıyla akıtılır. Bazı gruplardaysa ölüm bir kafatasının öpülmesiyle temsil edilir. Söz konusu ritüeller zaman zaman gruplar arası farklılıklar gösterebilmektedir. Yeni üye ölüme davetiye çıkarmak istemiyorsa hayatının son gününe kadar uyması gereken kuralların tümü itaat, şeref ve omertadır (suskunluk). Üyeler için mafya ailesi Tanrı’dan ve devletten önce gelir. Aile liderlerinin emirlerine her zaman uymak zorundadır. Hırsızlık yapmamak, fahişeliği yaygınlaştırmamak, başka onurlu insanları öldürmemek, onlarla kavga etmemek, ciddi ve namuslu davranışlar sergilemek ve polise bilgi vermemek temel kurallardır ve yemin metinlerinde yer alır. Eş seçiminden yeni bir suç girişimine kadar her meseleyi capo’sundan izinli yapmak zorundadır. Ailenin hiçbir üyesine yalan söyleyemez. Kendisini başka bir mafya üyesine mafya üyesi olarak tanıtamaz. Ancak ikisini de tanıyan başka bir mafya üyesi onları tanıştırabilir. Bu durumda genellikle bizim arkadaşımız anlamına gelen ‘amiconostra’ ifadesi kullanılır. Zaten ‘CosaNostra’ ‘bizim meselemiz’ anlamına gelmektedir. Üye bir başka üyeye ve üyelerin eşlerine ve bayan yakınlarına saygısızlık etmemelidir. Bu kurallar suç şebekesinin pürüzsüz bir şekilde işlemesini sağlamış ve herkesin hayatını güvence altına almıştır. Bu da tartışmasız bir başarıyı getirmiştir ki Amerika’ya kadar gitmiş ve suç konusunda Sicilya mafyası veya İtalyan mafyası diğer organize suç gruplarına örnek olmuştur.

Sicilya Mafyası

19. yüzyılda Sicilya adasında tamamen hakim olan ve her geçen gün daha da güçlenerek gelişen tek sektör ‘şiddet ve suç’ sektörü olduğu görülür. Çünkü gizli cemiyetler istediklerini yapabilecek kadar güçlü idiler. İşçilerin gelirlerini paylaşmaktan, suçluları ve toplumdan dışlanmışları korumaya kadar yaptıkları bütün işler İtalyan hükümet raporlarında da ifade edilmektedir.
Sicilya’da organize suçun ve vahşi hayatın bu sevilere gelmesinde iki temel faktörü etkili olduğu ortak kanaati vardır. Birincisi Sicilya’nın Yunanlılarla başlayan ve asırlar boyu Vandallar, Bizanslar, Araplar, Normanlar ve Bourbonlar tarafından süregelen işgalledir. Bu tarih, direniş hareketleriyle ittifak halindeki gizli cemiyetlerin ortaya çıkışından sorumlu tutulur. Bu direniş hareketleri, Sicilya adası ve Amerika’da kullanılmakta olan aynı hiyerarşik yapıya sahiptir. Ana hatlarıyla bu yapı, Capofamiglia (ailenin ‘baba’sı),consigliere (danışman), sottocapo (kaptan, ikinci adam), capodemica (on kişilik ekibin sorumlusu) şeklindedir. İkincisi unsur ise, ‘gabellottiler’dir. Yani şehirde yaşayan toprak sahipleriyle köylüler arasında arabuluculuk yapan, vergi toplayan ve emlakçılık yapan kişilerin varlığıdır. Hem köylüleri hem de toprak sahiplerine kafa tutabilen, onları tehdit edebilen gabellottiler bu güç sayesinde kendi örgütlerinin yöneticileri olmuşlar ve zamanla gizli cemiyetleri kontrol edebilir hale gelmişlerdir. Sicilya’nın 1861 yılında İtalya’yla birleşmesinin ardından siyasette de etkili rol almaya başlayan bu yapı, kendi suç örgütleriyle birlikte adadaki hayatın her cephesine etki edebilecek güce sahip ‘gölge hükümete’ dönüşmüştür.

Başlangıçta mafyanın eylemleri; koruma, haraç kesme, adam kaçırma, tehdit ve hayvan kaçırma şeklindedir. Çiftçilerin ürünleri kime sattığı ve bu ürünlerin köylerde satıldığı pazarları kontrolü, adaya giren malların kontrolü gibi pek çok konuda tekel oluşturmuşlardır. Siyasi nüfuzlarını da kullanarak İtalya’dan yapılan memur, polis ve yargıç atamalarını da etkilemişlerdir. İtalya adadaki durumdan rahatsız olmuş ve bu konuda yaptığı her hamle ile Sicilya milliyetçiliğini tetiklemenin ötesine geçememiştir. Faşist diktatör Mussolini 1922’de Sicilya valiliğine ‘Demir Vali’ lakaplı Cesar Mori’yi atamış, bu meselenin kesin çözümü noktasında bütün yasal düzenlemeleri ve radikal tedbirleri almış, binlerce tutuklama ve işkenceler gerçekleştirmiştir. Fakat mafyanın belli bir süre etkisini kırabilmiştir. ABD, CIA ve mafya işbirliği sonrasında mafya hem güçlenerek çıkmış hem de çok acı bir şekilde intikamını almıştır. Mussolini’nin faşist bir devlet adamı olarak otorite karşıtı alternatif yapılanmalara fırsat vermesi mümkün olamazdı. Sicilya ise tarih boyunca İtalya’dan nefret etmiştir. Bunun neticesinde kendi alternatif yasaları ve kendi otoritesi olan ve İtalya devlet otoritesinin Sicilya’da olmayışı Mussolini’yi bu konuda daha da kararlı hale getirmiş ve ilk olarak ‘Demir Vali’ Cesare Mori’yi oraya atamakla işe başlamıştır. Mori eski bir polis ve acımasız bir faşistti. Daha öncesinde mafya üzerinde çalışmış olan Mori ‘ Devlet organları bütün durumlarda görevlerini yapmaktan aciz, devlet görevlilerinin olayların %75’inde hiçbir bilgi bulamadıklarını, %15’inde suçluları bulduklarını ve çalınan malların ise sadece %10’una ulaşabildiklerini mafyanın ise aracı olduğu olayların %95’inde başarılı sonuç aldığını yazıyor.

Mafyanın varlığı devlet otoritesinin olmayışı anlamına gelmekteydi ki mafyanın kökünün kazınması artık faşist devlet için siyasi bir zorunluluğun ürünü olacaktı. Mussolini hükümeti daha önceki iktidarlar gibi mafyayla anlaşma veya taviz politikalarının aksine direk saldırı kararı aldı. ‘Merkezi otoritenin reddi’ anlayışı mafyayı tamamen silmeden değiştirilemez olduğuna anlayan Mussolini hükümeti ‘Çivi çiviyi söker’ mantığıyla adeta devlet mafyasını oluşturdular. Mafyanın üzerine mafya taktiğiyle devletin tüm gücüyle acımasızca gittiler. Mafya toplumu nasıl şiddet, baskı ve zorbalıkla mı sindiriyorsa devlette o kadar zorba olmuş, mafya ne kadar kanunsuz, yasasız, hukuksuz adam öldürüyorsa devlette o kadar kanunları yasaları bir kenara bırakarak onları öldürmüş ve onlar nasıl zoraki saygınlık sahibi olmuşlarsa devlette kaybettiği itibarını ve saygınlığını zorla alacaktı. Tecrübelerinin ve yeteneğinin yanında Mussolini’n vali Mori’ye siyasi desteği sürecin başarılı olmasında çok önemliydi. Daha önce de çok iyi valiler atanmış fakat başarılı olamamışlardı. Faşist devlet özgürlüklerden yana olamazdı, özgürlükler mafyanın gelişmesi ve ‘şımarmış suç topluluğu’ haline gelmesi için en elverişli ortamlardı. Mussolini gerekli bütün düzenlemeleri hızlıca hazırlamış, kararnameleri çıkarmış yasaların yetmediği noktalarda ise ‘göz yumma’ taktiği uygulanmıştı. Vali Mori için tüm şartlar hazır hale gelince mafyanın hayat damarları sayılan büyük çiftlik sahiplerini, kahyaları, özel koruma güçlerini toplantıya çağırıp devlete bağlılık yemini ettirdiler. Uymayanlara çok ağır cezalar verileceğini duyurdular. Bekçi olmak, silah taşımak çok özel izinlere bağlandı. Tüm ticari hayat yeniden disipline altına alındı. Özellikle de hayvan ticareti yapanlar düzenli rapor vermek zorunda bırakılmıştır. Bu takip ve sıkıştırma neticesinde mafya üyeleri tekrar dağlara ve mağaralara kaçmaya başlamış, bulundukları yerde ele geçirilenler çok ağır şekilde cezalandırılmıştır. Teslim olmayanların ailelerini tutuklamışlar, yardım ve yataklık edenler en ağır suçlarla cezalandırılmışlardır. Herkesin gelirler kaynakları araştırılmış, ispatlanamayan ne kadar malları varsa devlet tarafından el konulmuştur. Operasyonlara bizzat katılan Vali Mori, teslim olanların affedileceğini söyleyerek mafyanın içine de fitne sokmayı başarmış ve pek çok mafya üyesi birbirini ele vermiştir. Kış ayalarında dağda hayat şartlarının çok zor olması sebebiyle yüzlerce mafya üyesi evinde yakalanmış çok hızlı mahkemeleri yapılmış ve ağır cezalara çarptırılmışlardır. Çok uzun yıllardan sonra mafya yargılanmış ve cezalandırılmıştır. Mori mafyayla bu savaşında psikolojik olarak ta çok farklı metotlar kullanmıştır. Aşırılıklardan çelinmeyen Mori, Mafioso’nun en önemli değeri olan onurlarını bile ayaklar altına almış yakalayamadığı kişilerin eşlerine ve kızlarına polislerin tecavüz ettiği söylentisini yaymış, mafyanın onurunu ayaklar altına alarak onları itibarsızlaştırmıştır. Aynı zamanda mafya kültüründen arınmış yeni nesillerin yetişmesi için okullarda anti-mafya dersleri koydurmuştur. Parlamento ve yerel seçimler kaldırılmış bütün yönetici kadrolar sadece atama usulüne bağlanarak mafyanın siyasiler üzerindeki etkisi de kırılmıştır. Böylece 1925-1945 yılları arası 20 yıl boyunca Sicilya adasında mafya egemenliği kalkmıştır. 2. Dünya savaşının kızışması, müttefik ordusunun Avrupa’ya bir çıkartma hazırlığı içinde olması ve seçilen hedeflerden birinin de Sicilya olması Sicilya adasındaki hayatın akışını değiştirmiş başka bir tabirle mafyanın tekrar eski gücüne kavuşması için büyük bir fırsat doğmuştur.

Sicilya adasının kısa sürede ve az kayıpla ele geçirilmesi hayati önem taşıyordu ki ABD mafyayla işbirliğine girmeye karar vermiştir. ABD’de ‘yeni mafyanın temsilcisi’, Cosa Nostra’yı düzene sokmuş ve fuhuş ağı kurmaktan Amerika’da hüküm giymiş Lucky Luciano’dan yardım istemiş ve o da Amerika’nın bu teklifini hemen kabul etmiştir. Luciano’dan istenilen Sicilya adasına yapılacak çıkartmada mafyanın aktif destek vermesini sağlamaktı ki bu Luciano için çok kolay bir iş olacaktı. Zira mafiosolar Mussolini’nin baskılarıyla yok olmamış sadece sindirilmişlerdi ve uygun zamanı kolluyorlardı. Özellikle de Sicilya mafyasının en önemli ismi Don Calogero Vizzini ile yakın dostlukları olması işi çok kolay hale getirmiştir. Amerikan istihbaratı Luciano ve Vizini arasındaki irtibatı kurmuş gerekli mesaj ilgili noktalara ulaştırmış ve 1943 yılında müttefikler Sicilya’nın güney kıyılarına gelmişler, yüzlerce mafya üyesiyle köy köy ilerleyerek kısa sürede adayı ele geçirmişlerdir.

Burada şunu da ifade etmekte fayda vardır. CIA ve mafya ilk kez bu anlaşmayla bir araya geldiği ve bu ilişkinin sıkı bir şekilde artarak devam ettiği ifade edilmektedir. Bu sıkı ilişki esrar, eroin, silah vb. ticaretini hızlandırmış, esrar satışlarında patlamalar yaşanmış ve kolay para kazanmanın tadını alan bir kısım CIA personeli de bundan hep nemalanmışlardır. Bu yaptıklarının karşılığında mafya bütün bürokrasi ve kritik devlet kadrolarına mafiosolardan seçmiş ve muhteşem bir dönüşle Sicilya’da tekrar iktidar olmuştur. Luciano özgürlüğüne kavuşmuş, bununla sınırlı kalmamış 1957 yılında Sicilya ve Amerikan mafyaları arsında gerçekleştirilen bir toplantı neticesinde Sicilya mafyasının küresel narkotik ticaretinde önde gelen bir güce dönüşmesinin yolunu açılmıştır. 1957 sonrasında mafyanın karı ve etkisi ciddi manada büyümeye başlamış buna bağlı olarak ta farklı klanlar arası kan davaları ve güç mücadeleleri artmış 1963’te öyle bir hal almıştır ki devlet 250’den fazla mafya üyesini tutuklamak zorunda kalmıştır. Önemli ihtilaflar bu gün bile olsa da Carleonesi klanı zayıf mafya kılanlarına hep hakim olmuştur. 1986 yılında mafya itirafçısı Tomasso Buscetta omerta yeminini bozmuş, 475 üst düzey mafya lideri hakkında soruşturma açılmış fakat değişen bir şey olmamıştır zira mafya artık İtalya sınırlarını çoktan aşmış, yasadışı yetkisini tüm dünyaya yaymış bir suç imparatorluğuna dönüşmüştür.

Gomorra Napoli Mafyası

İtalya da en eski suç grubu olan Gomorra, İtalya’nın güneyindeki en büyük şehir ve Campania bölgesinin de başkenti olan Napoli şehrinde faaliyet göstermektedir. ‘Camorra’ kavga anlamına gelir. Pek çok kişi Camorra’nın köklerinin ortaçağdaki gizli İspanyol suç cemiyeti Garduna’ya dayandığı inancı baskındır. Garduna kiralık katillik, adam kaçırma ve hırsızlık gibi konularda uzmanlaşmıştır. Üyelerin, İspanyol işgali sırasında Napoli’ye taşınmış ve çok sayıda suçluyu da buraya yerleştirmiş olması muhtemeldir. Kesin olarak şu ifade edebilir ki 1820 yılından beri var olduğu kesindir. O yıl İtalya’daki Bourbon rejimine karşı isyan eden gruplara karşı Napoli’de düzenlenen baskınlar, Camorra’nın ayinlerine ve hiyerarşisine dair kanıtları ortaya çıkarmıştır.
Bir başka baskın görüş ise, Sicilya’nın, İspanya’nın hakimiyeti altında bulunduğu XIX. yüzyılın ilk yıllarında, İspanyolların Sicilya’da kurdukları cezaevlerinde, ‘Camorra’ doğmuştur. ‘Camorra’ adlı suç organizasyonu, önceleri sadece cezaevlerini kontrol ederken, daha sonra tüm Napoli kentini kontrolü altına almıştır. Camorra suç grupları sıkı kurallara oldukça bağlı, merkezi ve hiyerarşik bir yapıda örgütlenmiştir. McConaughy, Camorra’nın tarihi hakkında şunları söylemektedir: ‘Camorra, Napoli kentinde, organizasyon olarak en ince detayları düşünülerek sıkı bir şekilde örgütlenmiş ve organizasyon yapısını gizli tutmamıştır.

Anılan suç organizasyonu, etkin bir şekilde hakimiyet kurabilmek için Napoli kentini on iki bölgeye ayırmış ve anılan bölgelerin her birinde de alt bölgeler oluşturmuştur. Camorra, Napoli kentinde hırsızlık ve diğer kazanç getirici suçları yoğun olarak işlemiş, bunun yanında yaygın bir şekilde haraç toplama faaliyetine girişmiştir. Camorra mensupları, kiralık katil olarak da faaliyet göstermiştir. Bunun yanında, Camorra mensupları keyfi olarak adam öldürme faaliyetlerine de girişmiştir. Örneğin, bir Camorra mensubu, bir arkadaşının cinayet talebini, sırf güç gösterisi yapmak için ücretsiz olarak yerine getirmiştir. Camorra 12 aileden oluşan yönetimiyle Sicilya mafyasından daha düzenli bir yapıya sahiptir. Ailelerin ‘Baba’sını seçmek için zaman zaman bir araya gelirler, anlaşmazlıkları çözülür, ailelerin işleri görüşülür ve alınacak kararlar bu konseyde karara bağlanır. Camorra mensuplarının unvanları şu şekildedir: ‘Birim başkanına capo’ntrine, alt bölge başkanına capo in testa, alt bölge başkanlarına nezaret eden ve bunların başı olan kimseye ise capi’ntrini denilir. Camorra’nın en düşük statüde bulunan elemanı ise ‘piccivatto’ olarak adlandırılır. Piccivatto olmak için gözü kara bir yapıya sahip olma şartı aranmakta ve bu sıfata sahip kimseler, masum insanlara karşı vahşi ve acımasız bir şekilde suç işleyerek gözlerinin kara olduğunu ispatlamaktadır. Picuatto’lar, geçimlerini hırsızlık yaparak, başka insanları dolandırarak temin etmekte, ancak kazancından belli bir pay veya yüzdeyi Camorra’ya vermek yükümlüğü altında bulunmaktadır.

Grup kentin hapishanelerini kontrol ediyor, Napoli ve Campania’nın geri kalanında şantaj, tefecilik, kumar çetelerini yönetiyor, hatta kiralık katil hizmetine kadar veriyordu. Kentin limanlarında mal alıp satan ve şehirde ticaret yapan herkesi vergiye bağlamıştı. Bu şekilde ciddi gelir sağlayan Camorra üyeleri Napoli siyasetine iyice girmiş, devlet memurluğundan polisliğe ve orduya kadar pek çok yerde etkili konuma gelmişlerdir. 1881 yılında bir üyesinin suskunluk yasanını bozmasıyla 35 lideri cinayetten yargılandı ve hapse atıldı. Mussolini rejiminden de nasibini alan Camorra Mafyası 1922 yılından 2. Dünya savaşına kadar ki sürede etkisi ciddi manada zayıflamıştır. 2. Dünya savaşı sonrasında tekrar yükselişe geçen Camorra, sigara kaçakçılığını yeni gelir kaynağı olarak değerlendirmiş, elde ettiği karı siyasi iltimas edinmek ve rakiplerinin yerine geçmek için kullanmıştır. Napoli ve Campania’daki çoğu inşaat işlerini kontrolü altına alan Camorra eroin işine de girmiştir. Sicilya mafyasıyla da ilişkiye girmek isteyen grup Korsika çeteleri tarafından şiddetle buna karşı çıkmış ve izin vermemişlerdir. Narkotik trafiği, fuhuş ve haraç örgütün ana gelir kaynağı olmakla beraber 1980’deki Irpinia depremi sonrası şehrin yeniden inşası için ayrılan milyarlarca dolarlık hükümet fonunu da çalmış ve Avrupa’da yasal yatırımlarda kullanmıştır. Camorra’nun zamana ve şartlara her zaman çok hızlı uyum sağlıyor olması onu diğer mafya gruplarından ayıran en önemli özelliktir. Nerede kar varsa Camorra orada olmasını her zaman bilmiştir. 2. Dünya savaşı sonrası Comarro’ya ‘Yeni Comarro’ denilmesi daha doğru olacaktır. Zira eski Camorra ve değerleri nerdeyse kalmamış yeni bir dönem başlamıştır. Bu Sicilya mafyası için de geçerlidir.

Ndrangheta-Calabria Mafyası

Ndrangheta tabirinden kastedilen, mafyanın normlarını özümsemiş, davranışını mafya normlarının yönlendirdiği ‘ndranghetisti’lerin sahip oldukları yüksek seviyedeki kahramanlık ve fazilettir. ‘Ndrangheta, Güney İtalya bölgesinde bulunan Calabria kentinde faaliyet göstermektedir. Diğer mafya gruplarının devlet otoritesinin zafiyet gösterdiği durumlarda zemin bulup gelişmesine rağmen ‘Ndrangheta, merkezi hükümet karşıtı siyasi görüşleri nedeniyle, zaman için Calabria bölgesinde yaygın bir şekilde destek görmüştür. Gambino, bu konuda şunları söylemektedir: ‘1861 yılında yeni İtalya devleti, çekidüzen verebilmek amacıyla Calabria bölgesine asker göndermiştir. Güney bölgelerinin Kuzey İtalya ile birleşmesinden sonra güneyde hüküm süren eski ekonomik düzen (feodal yapı) yıkılmış ve çetelerin sayısı hızla artmıştır. Yeni İtalyan devletinin bilinçli olarak ekonomik kalkınma programlarında kuzey bölgelerini güney bölgelerine tercih etmesi ve güneyin gelenek ve göreneklerine karşı duyarsız kalıp, onları hakir görmesi sonucu, Calabria bölgesinde oturan insanlar, kısa sürede, yeni devlete karşı nefret duymaya başlamışlardır. Yeni İtalyan devletinin yanlış politikaları sonucu, Calabria bölgesinde oturan insanlar, çete faaliyetlerine girişmişlerdir. ‘Ndrangheta, Mussolini’n organize suç örgütlerine karşı kısıtlamalardan ve yerel hükümetin müdahalelerinden kurtulmayı başarmıştır. 2.Dünya savaşının ardından ‘Ndrangheta faaliyetlerinin kapsamını hızla genişletmiştir. Haraç ve adam kaçırma ana gelir kaynağı olan suç örgütü, narkotik ve tütün kaçakçılığı işlerine de girmiştir. Hristiyan Demokrat Parti’nin kilit isimleriyle de irtibat kurmayı başaran ‘Ndrangheta, bu ilişkiler sayesinde devlet projelerinden milyarlarca dolar çalmıştır. Bölgedeki inşaat işlerinin büyük bir bölümünü kontrolleri altına almayı başardılar. İtalya’daki ekolojik suçlara da öncülük eden ‘Ndrangheta, Avrupa’daki en kötü yasadışı toksik ve radyoaktif atıkların bazılarından da sorumludur. Küresel kokain ve eroin ticaretiyle daha çok ilgilenmeye başlayan ‘Ndrangheta Kuzey Amerika, Güney Amerika ve Avustralya’da geniş bağlantılar kurmuş ve Belçika, Hollanda, Avusturya, Almanya ve İspanya başta olmak üzere pek çok Avrupa ülkesine yayılmış durumdadır. 1950-1970 yılları arsında Sicilya mafyasıyla işbirliği içinde olan ‘Ndrangheta, güçlenmesine bağlı olarak zamanla bu ilişkilerini azalttı. Narkotik konusunda önemli bir aktör olan ‘Ndrangheta, şu an en büyük silah satıcısı kurumlardan biridir.

Güçlü aile bağlarının olmasından dolayı çok az itirafçının çıkmış olması ve diğer organize suç gruplarının aksine İtalyan devletini açıktan saldırmamasına bağlı olarak ‘Ndrangheta 1990’lara kadar polisin organize baskınlarından uzak kalmayı başarmıştır. Bu tarihlerde parasını emlak, gıda üretimi ve perakende zincirlerini satın alarak aklamış, somut ve yasal gelirler elde ederek gücünü artırmıştır. İtalya organize suçlarla mücadele gücü ‘Direzione İnvestigativa Antimafia’ şu an İtalya’da 6 binden fazla üyeye sahip yaklaşık 200 ‘ndria bulunduğuna inanıyor. Yıllık cirolarının ise 23 milyar dolar olduğunu ve dünyadaki en kuvvetli organize suç örgütlerinden biri olduğunu kabul etmektedir. İtalyan mafya tarihinde üzerinde durulması gereken bir diğer husus ta kilit suçlar ve kilit aktörlerdir. Mafyanın gerçekleştirdiği bu kritik hamleler, neredeyse bütün organize suç örgütlerini çok yakından ilgilendirmiş ve onlara muazzam avantajlar kazandırmıştır. Belki de en önemlileri 23 Mayıs ve 19 Temmuz 1992 tarihinde Sicilya’da işlenen cinayetlerdir. Mafya hakkındaki faaliyetleriyle tanınan savcı Giovanni Falcone’nin mayıs ayında arabasına yerleştirilen bombayla öldürülmesi ve ardından temmuz ayında süreci devam ettiren halefi Paolo Borsellino’nun da bombalı araba saldırısıyla katledilmesi olayı İtalya’da şok etkisi meydana getirmiştir. 10 yılı aşkın bir süredir mafyaya karşı savaşın liderliğini yapan bu iki savcı yozlaşmış yargı sistemine karşı koyarak 1980’li yıllarda yüzlerce mafya üyesinin hüküm giymesini sağlamışlardır. Yeni adalet bakanının da desteğiyle bu ikili Sicilya mafyasına karşı yeni bir hamle planlıyorlardı ki güçlü Corleonesi kılanın başındaki Salvatore Riina savcıların ölüm emrini vermiştir. Sonrasında Riina’nın hesabı tutmamış ve halk öfkelenmiş ve mafya karşıtı yeni yasalar yürürlüğe girmiştir. Sicilya’ya 7 binden fazla asker gönderilmiş ve 20 yılı aşkın kaçak olan Riina 1993’te tutuklanmıştır.

Yeni Mafya

İkinci Dünya savaşı sonrası Sicilya’da yeni bir dönem başlamış, adeta mafya acı bir şekilde intikamını almaya almıştır. Yerel yönetimlerdeki lider boşluklarını doldurmuşlar ve eski operasyonlarda sürülen mafya üyelerinin Mori tarafından mağdur edildiği halka inandırılmıştır. Faşizme karşı kampanya başlatılmıştır. Yeni mafya üyeleri eski mafiosoların aksine, Amerikan gangsterlerini taklit edercesine gayet gösterişli, parlak ve pahalı elbiseler giymişler gösterişten kaçınmamışlardır. Eski mafya üyeleriyse milyon dolarları olmasına rağmen bir çiftçi gibi giyinmişlerdir. Amerika’da gangsterlik yaptıkları için İtalya’ya gönderilen İtalyan kökenli mafya üyeleri, geldiklerinde çok ciddi vazifelere getirilmişler ve bu değişiklikler yenilikleri de beraberinde getirmiştir. Eski mafyanın temel amacı kendisine saygı duyulmasını sağlayacak güç elde etmektir. Yeni mafyanın temel hedefiyse zenginliğe ulaşmaktır ve güç zenginliğe ulaşmaktaki sadece bir araçtır.

Yeni mafya, aile şeref ve haysiyetini koruma yolunda değil, ailenin zengin olması yolunda şiddet kullanmıştır. Yeni mafya, zenginliğe sahip olmakla şeref ve haysiyetin kendiliğinden kazanılacağına inanmıştır. Yeni mafyanın ekonomik kazanç sağlama doğrultusunda faaliyet göstermesi nedeniyle, toplumdaki eski saygınlığını yitirmiş ve marjinal hale gelmiştir. Mafya elemanları, marjinal insanların düşündüğü gibi, zenginlikle şeref ve gücün geri geleceğini düşünmüşlerdir. Ekonomik bir teşebbüs haline gelen yeni mafya, istediği sektöre girmeye başlamış ve ticari amaçlarına ulaşabilme adına şiddete başvurmaktan çekinmediği için, mafya olmayan rakiplerine nazaran önemli avantajlara sahip olmuştur. Yeni mafyanın uyguladığı şiddet, eski mafyanın uyguladığı şiddetle kıyaslanamayacak ölçüdedir. Yeni mafya, yasal piyasalar ile yasadışı eroin ve kokain piyasasına girebilmek için gereken sermayeyi sağlayabilmek amacıyla, adam kaçırma ve soygun gibi eylemlere başvurmaktan da çekinmemiştir. Ayrıca yeni mafya, eski mafyanın benimsemediği güvenlik görevlilerinin, yargı mensuplarının ve siyasetçilerin öldürülmesi konusunda çekinmemiştir. Eski mafya, kendisini otorite sahibi ve devletin yedeği olarak gördüğü için belli değerlerin korunması ve saygı gösterilmesine büyük önem vermiş ve buna bağlı olarak ta otoritenin simgesi sayılan kamu görevlilerinin öldürülmesine karşı çıkmıştır.

Günümüzde İtalyan Mafyası

İtalya İçişleri Bakanlığı ve organize suçla mücadele etmekle sorumlu olan diğer İtalyan yetkilileri 1980’lere kadar ‘İtalyan Mafyası’ diye bir şeyi kabul etmiyorlardı. Tommaso Buscetta’nın omerta yemini bozmasına kadar bu böyle sürdü. Tüm kanıtlara rağmen son derece gelişmiş suç şebekesinin eylemleri gibi görünen şeyler aslında birbiriyle bağlantısız bir dizi suç çetelerinin işi oldu söyleniyordu. Buna göre Comarro, ‘Ndrangheta gibi isimler kötü adamların kendilerini tarif etme biçimiydi. Sicilya mafyası yoktu sadece birbiriyle rakip, çekişen suçlu klanlar vardı. Aslında bu inkarın temelinde, mafyanın hedef haline gelmemesi için bürokrat ve siyasilere verilen rüşvet vardır. Bu söylemler sayesinde mafya, yolu kesilmeden bir kısım maskelerin arkasında uzun yıllar kendini gizlemeyi başarmış ve gelişimini sürdürmüştür. Uluslararası istatistiklerin verdiği bilgiler ışığında, İtalya’da gayri safi milli hasılanın %12’sinden daha fazla kar organize suç örgütlerine aitti. Yüzlerce mahkeme ve soruşturmalarda pek çok kanıt vardı. Hepsinden önemlisi 1981-83 yılları arsında, ikinci mafya savaşında yaşananlar ve Buscetta’nın itirafları mafyayı ayan beyan gözler önüne sermiştir. Mafyayla mücadele eden İtalyan yetkililerine göre ise iki mafya arasında yaşanan La Mattanza(Kan Banyosu) olayı Sicilya mafyasının düşüşünü başlatan en önemli nedendir. Sicilya mafyasının güçten düşüşüyle bugünkü İtalyan mafyasının doğasının biçimlendiği ifade edilmektedir. Sicilya ve Corleonesi mafyalarının arasında olan la Mattanza olayı sonrasında, Sicilya mafyası üyeleri Palarmo ve Sicilya’dan kaçarak adanın güneyindeki Argigento bölgesinde dağların eteklerine saklanmışlar ve orada Stidda (Yıldız) mafyasını kurmuşlardır. Stidda hızla daha demokratik ve yeni koşullara daha rahat uyum sağlayabilen bir suç örgütüne dönüşmüştür. 1983’ten bu yana en hızlı büyüyen mafya olan Stidda, ilk kez mafyanın olmadığı Kuzey İtalya’ya doğru genişlemiş ve kısa bir sürede Sicilya mafyasının en güçlü rakibi olmuştur. 1980’li yıllardaki olaylar Sicilya mafyasını zayıflatırken, Stidda mafyası bunu fırsat bilmiş ve güçlenmiştir.
1992 yılında ‘Temiz Eller’ operasyonuyla başlayan mafya karşıtı önlemler Sicilya mafyasına ağır darbeler vururken Camorra ve ‘Ndrangheta gibi suç örgütleri üzerinde çok az bir etkisi olmuştur. Hatta Sicilya mafyasının zayıflığından yararlanıp daha da güçlenmiştir. Son dönemlerin asıl güçlenen organize suç örgütleri ise 1980 sonrası kurulan Stidda, Mala Del Brenta ve Sacra Corona Unita’dır. Üye konusunda daha esnek olmaları, kadınların suç ailelerine daha fazla dahil olmaları ve yetkililerin öldürülmesinde daha çekimser davranmaları onların eski mafya gruplarından radikal bir şekilde ayrıldıklarını göstermektedir.

Yararlanılan Kaynaklar

Hacı Mustafa Yılmaz, Organize Suç Ve Rus Mafyası

Howard Abadinsky, Organize Suçlar

Atilla Akar, Mafya Yeraltının Kriminal Efendileri

Zahir Kızmaz, Ekonomik Yapı ve Suç: Bazı Araştırma Bulguları Üzerine Genel Bir Değerlendirme

Aytekin Geleri, Organize Suçların Ortaya Çıkışı ve Gelişimi: İtalyan – Amerikan Mafyası Üzerine Bir Çalışma

*Bu çalışmanın tüm hakları, Hacı Mustafa Yılmaz’a aittir.