Nihayet Allah (C.c.) Hz. Lût ve ailesini Şam (Suriye) tarafına doğru yola çıkardığı zaman, Lût (A.s.)
meleklere : "Hemen şu saatte onları helak edin." dedi. Bunun üzerine melekler ona : "Biz ancak onları sabah vakti helak etmekle emrolunduk. Sabah vakti yakın değil mi?» (Hud, 81) dediler. Sabah vakti olunca Cebrail (A.s.), diğer bir rivayette Mîkâil (A.s.) kanadını onların üzerinde yaşadıkları toprağın ve yerleştikleri beş kasabanın altına daldırıp havaya kaldırdı.
Hatta gök yüzündekiler onların köpeklerinin havlamalarını ve horozlarının ötüşlerini duydular.
Bundan sonra melek havaya kaldırmış olduğu kasabaları ve onların yaşadıkları toprak parçasını ters yüz ediverdi. Ayrıca o anda kasabalarda hazır bulunmayanların üzerine taşlar yağdırılarak helak edildiler. Bu arada Hz. Lût'un karısı yıkıntının gürültüsünü duyunca: "Vah! Kavmime yazık oldu" diye ağlayıp sızlamağa başlamıştı. O anda gelen bir taş da onu Öldürüp olduğu yere yığı-vermişti. İşte böylece Allah (C.c.) Hz. Lût'u ve karısı hariç olmak üzere onun ailesini kurtardı. Rivayet edildiğine göre, bu kasabalarda dört yüz bin kişi yaşamaktaydı. Hz. İbrahim bu kasabaların üzerinde bulunan yüksek bir yere çıkar : "Bir gün Sedûnı helak olacak." derdi. Lût kavminin yaşadığı şehirler beş tane idi ve bunlar : Sedûnı, Sab'a, Umra, Dûmâ ve Sa'va'dan ibaretti. Bunların en büyüğü ise Sedûm idi
Kaynak :Ibnu'l Esir - El Kamil Fit Tarih-1.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder