Kült inanışına göre iyi ve kötü aynı derecede önem taşır ve maddesel dünyanın yaratılması ve sürekliliği için kaçınılmazdır. Bu nedenle iyi meleklerin yanında kötü melekler de onlar kadar saygıdeğerdir. Gerçekten de bu ikili zıtlık olmasaydı dünya var olamazdı. Soğuk karşıtı olan sıcağın varlığı ile vardır; çıkış ayrıca bir iniş olduğu için vardır. Eğer kötü iyinin varlığını dengelemeye son verirse iyi de son bulmuş olur. İnsandaki "bilgi" ve "bilinç" içinde aynı derecede iyi ve
kötü bulunduğu için vardır ve algılarken doğru ya da yanlış konusunda karar vermeye yarar. Geleneksel olarak iyinin sembolü köpektir, kötünün sembolü ise yılandır. Köpek kafalı yılan ise dünyanın yaratılışını simgeler:
Hava ile maddenin, iyi ile kötünün ve dünyayı oluşturan tüm zıtlıkların karışımı. Avrupalı gezgincilerin 19. ve 20. yüzyılda yaptıkları gezilere ilişkin notlarda alevilerin köpeklere saygı gösterdiklerinden söz edilmektedir, bu da köpek simgesinde "iyi"nin saygı gördüğü, tapınma konusu olduğuna işaret edebilir. Nitekim Yezidi sanatında da yılanın, dolayısıyla kötünün saygı gördüğüne ilişkin birçok kanıt bulunmaktadır, özellikle de Laleş’deki türbelerde (bak. Yezidizm) bunu görmek mümkündür.
Kürt sanatında ilk köpek kafalı yılan sembolü M.Ö. 9. yüzyılda Mannai döneminde görülmektedir. Köpek ve yılanın yanyana gösterildiği tavirler ise İngiltere’den İran’a uzanan eski Mitra tapmak sanatı sayesinde gayet iyi tanınmaktadır
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder