Daiacchi veya Dayac (orijinal dilde), eski kafa kesiciler, Borneo, Endonezya)
Esasen Borneo'da Kalimantan ve Sarawak'ta yaşayan bir topluluktur. Sambas Krallığı'nın tarihinde önemli bir rol oynadılar. Bu insanlar paleo-Endonezya kökenlidir ve Asya ve okyanus kökenli dilleri konuşurlar. Animistik veya Hindu dinine sahipler, genellikle ayaklıklar halinde yaşıyorlar ve ilkel aletlerle uygulanan avlanma, balıkçılık ve tarıma adanmışlar. Bazı durumlarda bağımsız olarak altın, antimon, elmas ve diğer değerli mineralleri çıkarırlar (örneğin Landak ve Sarawak'ta). Dayaklar bir zamanlar şiddetli savaşçılardı ve öldürülen düşmanların kafalarını bir güç gösterisi olarak tutuyorlardı (bu nedenle "kafa kesiciler" lakabı da budur). Sütunlar üzerine inşa edilmiş büyük evlerde yaşarlar. Bu halkların kökeni bilinmemekle birlikte, Endonezya'dan bile eski yarı göçebe kabilelerden geldikleri anlaşılıyor. Bazıları Sarawak ve Kalimantan'da zaten mevcuttu, ancak daha sonra bazı nüfuslar daha uygun bölgelere göç etti. Özellikle MS 11. yüzyıldan önce, çoğu Sambas nehrinin üst kısmına yerleşti. Dayak adı aslında "yukarı kesimde / sahilde yaşayanlar" anlamına geliyor. Daha sonra, on yedinci yüzyıldan başlayarak, bu terim Hindu veya animist inancını sürdüren yerlileri Müslümanlardan (Malezyalılar) ayırmak için kullanıldı. Kalimantan'da kurulan Dayak kabileleri, aynı zamanda ortak inanç sayesinde halihazırda mevcut olan nüfusla mükemmel bir şekilde bütünleşti. On üçüncü yüzyıldan on sekiz eyalette, geleneklerle birbirine bağlanan, ancak her birinin kendine özgü özellikleri olan çok sayıda topluluk kuruldu. Aşiret örnekleri Dayak Lara, Dayak bakati Utara, Dayak Mualang, ... her biri yerel bir şef tarafından yönetiliyor. Çok az istisna dışında bir kral atanmamıştı. Ana yerleşim bölgeleri arasında Kutai, Sambas ve bu halkların servetini gören dev ama seyrek nüfuslu bir bölge olan geniş Dayak Besar'dan bahsedebiliriz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder